Mijn ervaringen bij Joop
Na 12 jaar rondgezworven te hebben binnen de psychiatrie, heb ik me 2 jaar geleden los geworsteld. Ik knokte me een breuk om uit het systeem te blijven en het systeem uit mij te krijgen. Ik bouwde iets op en moest het weer afbreken. Een klacht waar ik al vanaf mijn 13e à 14e last van had kwam iedere keer de kop op zetten. Ik viel regelmatig flauw en was soms meer dan 2 uur totaal van de wereld. Om hiervan te herstellen had ik 3 dagen nodig.
Zo'n 20 jaar geleden ben ik hiervoor bij een Cranio-Sacraal therapeut in Dordrecht in behandeling geweest en dat hielp tijdelijk. Mijn moeder zag een advertentie in de krant van Joop en wees mij hierop. Met absoluut niks te verliezen, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en Joop gebeld voor een afspraak. Aan de telefoon voelde het zo goed en vertrouwd, dat het telefoongesprek alleen al me de hoop gaf op toekomstperspectief.
Ik ben samen met Joop op reis gegaan in een “Vind-tocht” van mijn ware ik. Door het delen van ervaringen in het leven, zijn weglaten van oordelen en zijn respect voor mij als wezen met mijn angsten en fouten, maar zeker ook kwaliteiten, ben ik meer en meer blij om mezelf te leren kennen en gewoon te durven zijn. Het stigma “psychiatrisch patient” dat mijn omgeving, maar ook dat ik mezelf had opgelegd verdwijnt.
Een van mijn waardevolste bezittingen “mijn lijf” ben ik door herhaaldelijk misbruik vanaf mijn 13e kwijt geraakt. Van mezelf wist ik en weet ik dat ik fysiek ben. Ik voelde en voel altijd als iemand blij, verdrietig, eigenlijk bij iedere emotie de drang om de persoon aan te raken. En iedere keer blokkeerde ik volledig en kostte het me zoveel energie dat een wegraking vaak het gevolg was. Als een ander me aanraakte waren de gevolgen nog groter. De behandelingen op de tafel bij Joop waren dan ook vrij heftig en hadden soms heftige gevolgen, maar door het engelengeduld van Joop kan ik nu meer en meer mijn lijf vanuit mijn hart laten spreken en andersom.
Een ieder jaar terugkerende depressie in februari, ik noem het de februari-blues, mondde dit jaar voor het eerst niet uit in het tijdelijk gebruiken van antidepressiva. Sterker nog, het stimuleerde mij om voor het eerst, na 19 jaar zonder (betaald) werk, een bijbaantje als postbode te nemen. Ook heb ik me toen aangemeld als gastgezin voor een zwerfhond uit Bulgarije (inmiddels mijn adoptiehond). Beide doe ik met veel passie. En beide gaven me de inspiratie om serieus na te denken om Cranio Sacraal therapeut voor dieren te worden. Ik streef ernaar volgend jaar de opleiding daarvoor te gaan doen.
Het fijne van Joop is, dat hij mij de ruimte geeft om te ontdekken waar mijn grenzen liggen en mij, precies op het goede moment, liefdevol een schop onder mijn achterste geeft. En de vinger letterlijk & figuurlijk op de zere plek legt. Sinds ik bij Joop in behandeling ben, heb ik dingen bereikt die ik nooit had durven dromen en ben ik gaan leven in plaats van overleven!
Ester